Dag 8 15-6-2011

15-6-2011.

Vandaag een feestdag in Tibet. Een gestaagde stroom van duizenden pelgrims die om het Paleis heenlopen, met de klok mee. Ze lopen snel en hebben veel kleding aan.
Men loopt de grote en de kleine Barkhor-kring. De kleine Barkhor gaat alleen maar om het Paleis heen, de grote gaat om de hele oude stad heen. Men mag zelf bepalen hoeveel ronden men maakt. Sommige fanatiekelingen, doen het d.m.v. van buikschuiven.
I.v.m. de feestdag, is men begonnen vannacht op 2 uur, dat kan doorlopen tot middennacht. Velen lopen ook met gebedsmolentjes. In de gebedsmolentjes zitten stukken van de Heilige Schrift.
Kleine kinderen die konden lopen, werden aan de hand meegenomen, andere werden gedragen d.m.v. doeken op de rug.
De Tibetanen, vooral die van het platte land, hebben nog nooit blanken gezien en willen zich ook niet graag laten fotograferen. Ze lopen dan hard weg. Zelf ben je een bezienswaardigheid. Er waren er een paar die in onze z’n arm knepen om te zien of je wel echt was.
Er werden veel vuren gestookt langs de route met jeneverbessenkruid. De lucht was soms vergeven van de rook en stank.

We moesten ons door de stroom heen worstelen om bij de bezoekersingang van het Paleis te komen. Er werd streng gecontroleerd, vooral op aanstekers, scherpe voorwerpen, paraplu’s en je mocht ook je flesje water niet meenemen. Zodra je door de controle heen was, kon je weer een flesje water kopen.
Maar voordat het zover was, moesten we de eindeloze trappen op om bij de hoofdingang te komen, dat is het rode gedeelte wat je op de foto kunt zien. Onderweg moest er veel gerust worden, vooral door de ijle lucht. Hijg, hijg, hijg....

In het Paleis mocht je niet fotograferen en je mocht er maar 1 uur verblijven om alles te kunnen zien.
De tijd gaat in op het moment dat je op het houten trappetje van de hoofdingang staat.
Ben je niet binnen het uur weer buiten, dan krijgt de Tibetaanse gids een boete en hij kan zijn vergunning kwijt raken. Hierdoor ontstaan soms rare situaties.

Achter onze groep liep een Chinese groep. Deze werd geleid door een vrouwelijke gids die op zeer luide toon ratelend uitleg gaf. Meestal liep ze achterstevoren, waarbij ze ons probeerde weg te drukken. Onze groep sloot achter de gelederen, waardoor ze ons niet voorbij kon komen, vooral om dat de gangentjes erg smal waren.
We liepen langs verschillende tombes, o.a. de 7e en de 14e Dali Lama’s. Vooral de tombe van de 14e Dali Lama was het grootst, omdat deze de belangrijkste figuur in de Tibetaanse geschiedenis was. Deze Dali Lama is gebalsemd in zout.
We zagen ook diverse vertrekken van de huidige Dali Lama. Er werden alle vertrekken nog steeds wierrook en Yakboterkaarsen gebrand. De geur kan voor sommige verstikkend zijn. Ook in het Paleis waren veel steile trappetjes, de bekleding daarvan was erg stoffig.

Beneden aangekomen, liepen we een klein stukje mee met de pelgrims tot aan het park bij het grote plein. Op het plein staat een monument (lelijke grote paal) geschonken door de Chinese regering, als verzoening met de Tibetanen.

Nog een opmerking over het Paleis.
In 1959 is bij de culturele revolutie een deel van het Paleis gebombardeerd.
De huidige Chinese president heeft het kunnen voorkomen dat alles gebombardeerd werd. Hij heeft n.l. voorgesteld om er een attractie van te maken, zodat het Paleis geld opbrengt.

Na de lunch gingen we naar het Zomerpaleis (Norbulinka). Het Paleiscomplex staat op de Werelderfgoedlijst. Het Paleis bestaat uit verschillende gebouwen, waarvan wij de 3 belangrijkste bezocht hebben. Het 1e was een “muziekgebouw” waar 1 monnik op een trom sloeg en een ander met bekkens. Het was alleen maar van “boem, boem, boem...”.
Het 2e gebouw wat we bezochten was het echte Paleis van de huidige 43e Dali Lama.
Deze Dali Lama is vanuit dit gebouw gevlucht naar India. Hij werd gedragen op de schouders van de aanhangers, door de weilanden, naar het vliegveld. ongv. 50 km.
In zijn verblijfsruimte waren verschillende ontvangstkamers en ook een redelijke badkamer. Ook was er zijn troon. Vlakbij zijn troon hangt nog de enigste, toegestane, foto van hem op 15-jarige leeftijd. Bij zijn zetel worden nog steeds sjips geofferd.
Ook stonden er cadeaus tentoongesteld van diverse landen. B.v. een radio van de Russische regering, een radio van de President van India (Nero), een schilderij met poesjes van de Engelse gezant. Dit om het leven van hem wat draaglijker te maken.
Het 3e gebouw (het gele gebouw met 1 raam in het midden) is het festivalgebouw. In de week van 25 september, hebben de ambtenaren 1 week vakantie om het einde van de zomer te vieren en men viert dan feest op het plein voor het festivalgebouw. De Dali Lama kon dan vanuit dat raam alle festiviteiten gadeslaan.

Vanavond hebben we in een origineel Tibetaans restaurant gegeten.

Er is bekent gemaakt, dat vanaf 25/6 a.s. Tibet een maand gesloten wordt voor niet Chinese toeristen. Mogelijk wordt dat veel langer. Dit kan een nekslag betekenen voor de economie van Tibet. We zijn nog net op tijd weg.

Morgen gaan we richting “Dak van de Wereld”. (iets meer dan 5000 meter).