Dag 5 Willy's verjaardag

He..., ik ben jarig vandaag!
Bedankt mensen voor jullie felicitaties, straks lekker aan de koffie met gebak. Zoeken we een mooi stekkie voor.
En Jola.., fijn dat er een paar onzichtbare wandelmaatjes met ons mee lopen, hahaha. We hebben in ieder geval goede “trekkers” aan.
Gisterenavond kwam de overbuurman weer eens
poolshoogte nemen, even naar hem zwaaien dus.
Vanmorgen wat frisjes met een pittig windje. De Montmartre-bus genomen, stukje over de Belgische keitjes omhoog gehobbeld. Erg apart en leuk plekje, ’n dorpje op zich zelf.
Op het pleintje (het was nog stil) kwamen gelijk 2 tekenaars achter ons aan die om ons heen bleven draaien, net zo lang tot ze ons portret tekenden. We hebben steeds herhaaldelijk “non, non, non” gezegd, maar ze wilden niet luisteren. Toen ze klaar waren, koste 1 portret 50 euro, maar omdat ik jarig was, wilden ze voor die 2 wel 25 euro hebben.
Ik kreeg het gevoel “hier klopt iets niet” en heb geweigerd te betalen en er bij gezegd dat we er niet om gevraagd hadden, maar dat het ons opgedrongen werd. Leek ook nergens op. Ik had een kapsel uit de 60-70-tiger jaren volgens Parijs model en Kees had een rechte neus van opzij gezien, haha.., weg er mee!
Lekker door die “aparte” winkeltje/steegjes gelopen. Er waren wel wat zakkenrollers actief, die hielden we goed in de gaten.
In de Sacre Coeur mocht je helemaal geen foto’s maken. Iemand naast me deed het wel en prompt kwam er bewaking uit de hoek. Omdat hij zag dat ik m’n toestel vast had, dacht hij dat ik het gedaan had. Ik schudde met m’n hoofd en wees met m’n duim over m’n schouder naar buiten. De vogel was natuurlijk allang gevlogen. We hebben over die kerk wel een boekje gekocht, hebben we toch wat foto’s. Kennelijk bleef de bewaking me in de gaten houden tijdens het rond lopen. Bij het verlaten van de Sacre Coeur, tikte ik die beste man op z’n schouder en liet hem in m’n toestel kijken dat ik helemaal geen foto had genomen. Boel excuses...., lekker puh.......!! Ha...
Met de Funiculaire de Montmartre gingen we weer naar beneden. Bij de Patisserie wilden we een cappuccino, maar kregen een slap aftreksel. Het gebakje was wel weer goed. Net voor we wilden oversteken, het licht stond op groen, liep een jongen voor ons. Er kwam een Smart aan met grote snelheid die kwam met piepende banden op het zebrapad tot stilstand. M’n hart zat in m’n keel, scheelde ’n haartje.
Nog wat voor het thuisfront ingeslagen en toen maar naar het hotel gegaan om ons op chic te kleden voor het avond-avontuur. De verwachtingen zijn HOOG gespannen.

Nou mensen, we zijn net terug, ’s nachts om ½ 2!! ’n Enerverende avond. Eerst met de metro naar het verzamelpunt, hier met z’n allen in een luxe bus (wij waren de enigste Nederlanders, de rest was Noors en een paar Amerikanen) naar de Eifeltoren.
We konden meteen in de lift naar de 1e etage, naar het Restaurant. We kregen een luxe 3-gangendiner.
Na het eten hoefde we alleen maar over te steken om met de rondvaartboot het zelfde rondje te varen als gisteren. Echter..., het werd nu steeds donkerder en bij terugkomst waren de lichten van de Eifeltoren aan. We moesten nog wel even op de bus wachten die ons naar de Moulin Rouge bracht, om daar in een gigantische rij terecht te komen (hadden we wel verwacht).
Wat een show!!! Magnifiek!!! D.V.D-tje gekocht!!
Glitter en Glamour en muziek en zang. Wat een kleuren, het deed af en toe pijn aan je ogen.
Op elk tafeltje stonden 2 flessen champagne voor 6 personen. Ik kreeg van een Noors echtpaar 1 rode roos vanwege m’n verjaardag. Wat een lief gebaar.
De show heeft bijna 2 uur geduurd.
De dag zit er weer op en wij gaan even een paar uurtjes pitten na een romantische avond Trusten..., kus, kus...