Dag 7 afscheid van Parijs

Zo mensen, we zijn weer thuis. De koffers zijn leeg, de was draait op volle toeren, de kranten en de post ligen op stapeltjes her en der. ‘k Had 72 mails, eerst even weg gewerkt voor dat het reisverslag van gisteren de deur uit gaat.

Thuis gaan de foto’s er een stuk sneller door heen, dus die zullen hopelijk vandaag of anders wel morgen op het scherm verschijnen. Niet schrikken, het zijn er nogal wat.

In de nacht van zaterdag/zondag was er herrie voor het hotel, en niet zo’n beetje ook. Al verstonden wij er niks van, het werd een knokpartij. We hebben de balkondeuren dicht gedaan en zijn verder gaan pitten.
Zoals eerder al gezegd, gingen we naar de “Joodse wijk”.
Het was zoeken naar en speld in de hooiberg. Blijkt het te liggen achter het oerlelijke “kunstwerk” van wijlen ex burgemeester/president George Pompideau. Het houd het midden tussen scheepstoeters, buizen, glas en wat al wat niet meer. Kijk zelf maar op de foto’s. Er ligt wel een of andere vijver met draaiende/spuitende, kleurige/roestige attributen. Het moet een rustpunt voorstellen voor de bewoners om er aangenaam te verpozen. Je vindt er eigenlijk geen joodse winkeltjes meer zo als wij die kennen op eerdere reizen. Het zijn kleine restaurantjes, souvenir en broodjes zaken geworden.

Geografies gezien liggen alle bezienswaardigheden dicht in de buurt waar we zaten, je kon dus alle kanten op.

In de (tochtige) metro’s spelen 1 tot meerdere muziekkanten. Op straat lag een jonge man te slapen met een kleuter aan z’n voeten. Het kindje lag op z’n buikje en een slapend hondje had z’n kopje over de beentjes gelegd. Er naast stond een mandje van ca. 30 cm. met daarin 2 kleine kittens, alles was in diepe rust.
Erg als je dat zo ziet.
Verder zijn we de hele Hallen afgelopen, waar vroeger de grote vlees- en fruitmarken waren.

We lopen verder door de Croix de la Bretonnerie. En gaan op zoek naar de beroemde en (wordt beweerd) de lekkerste broodjeszaak van Parijs. Lekker ja, haha.., we komen terecht bij le Gay’s. Een aantal zuurstokroze pilaren met ballonnen nodigen ons uit om binnen te komen. Eerlijk is eerlijk..., echt overheerlijke broodjes in alle vormen/maten en kleurtjes, met of zonder balletjes. Achter de kassa staat..., ja hoe kan het ook anders, de baas met een paarse pruik en een roze rouche-bef. Ik had een broodje met poulet en het smaakte net zo lekker als mijn oma vroeger de kip klaar maakte. Zal wel een maiskip geweest zijn.
We hebben de bus genomen en zijn aan een rondrit begonnen, ook door de wijk Madeleine. Uiteraard kwamen we weer langs alle bezienswaardigheden en beseften dat we nu toch wel zo’n beetje alles gezien hadden wat er te bekijken was. Het is me nota-bene dan toch eindelijk gelukt om President Sarkozy te fotograferen. Hetzij wat onscherp, zeker van de zenuwen.
Terug in het hotel namen we nog een kop koffie, haalden de koffers uit het depot en namen de bus naar de Gare du Nord. Onderweg was er een kleine opstopping. Een Roma-gezin had geen benzine meer en moest met z’n allen hun auto duwen (lekker in dit drukke verkeer). Daar aan gekomen bleek dat de Thalys, die 1 uur voor ons zou vertrekken, 2 uur vertraging had. Er was een
kraan om gevallen op de spoorbaan bij Mechelen. Onze trein kwam wel op tijd en vertrok ook op tijd.
I.p.v. Parijs/Brussel te rijden werd het Parijs/Gent/Brussel.
In Rotterdam wilden we onze jassen uit de koffer pakken, maar we kregen het cijferslot niet meer open. Kees heeft de hele weg naar Schiphol geprobeerd om het open te krijgen, nee dus. Op Schiphol overstappen naar Hoorn. De conducteur van die trein is een schroevendraaier bij z’n collega gaan halen en in Purmerend sprong dat ding dan EINDELIJK open. He, he..., lekker onze jassen aan.
Om 00.50 uur lagen we dan heerlijk in de zachte/brede armen van Morpheus.

Voor velen is dit verslag heel herkenbaar. Mede door hun ervaringen/verhalen en adviezen hebben wij Parijs door hun ogen kunnen proeven, voelen en ruiken en heeft het een onuitwisbare indruk bij ons achter gelaten. Bedankt mensen, dit neemt niemand ons meer af!!


Met een knipoog naar Parijs.

Dag Parijs, smeltkroes van multi-culturen.
Met je charme’s van het dag- en nachtleven.
Je vele, vele barretjes met terrasjes die soms een hele stoep in beslag namen. Je bistrootjes en broodjeszaken. Je overheerlijke geuren.
Met je drukke verkeer en het oorverdovende lawaai, waardoor we elkaar soms niet eens meer konden verstaan.
Met je tochtige metro’s, trappen en af en toe een roltrap.
De arme en rijke bewoners, Roma’s, Clouchards en de Vip’s.
Met je brede Boulevards die grote, dure namen vertegenwoordigen. Je smalle straatjes met hun knusse en gezellige sfeer. Maar overal zijn er balkonnetjes.
Een stad met een trots en bruisend hart waar elk mens z’n eigenwaarde heeft behouden. Niemand die opkijkt als iemand overdag, met glitter en glamour uitgerust, in een openbaar vervoermiddel stapt.
Waar muzikanten je welkom heten, hoe je je ook laat vervoeren.
Een stad waar ik mijn onvergetelijke 63-ste verjaardag heb mogen vieren.
Bedankt Parijs, voor wat je ons hebt laten zien en dat we van je hebben mogen genieten.
Bedankt, dat je ons zo’n warm welkom hebt geheten!!

Au Revoir.