12-4-2010

12/4
Oef...., dat zit er op. Lange, maar wel erg leuke dag gehad. Net onze laatste roepia's opgepeuzeld. Koffers gewogen, nog kilo's over. We staan gereed voor vertrek, maar eerst nog even m'n verhaaltje van deze dag opschrijven. Ook nu weer een goede gids, we zijn weer wat wijzer geworden. Hoor maar: Vanaf 6 jaar is 'n verplicht vak op school, authetiek volksdansen. Daardoor zijn er verschillende danssoorten. Naar rijbewijzen wordt hier niet gekeken. Vanaf 17 jaar mag je officieel 'n motorfiets besturen, maar vaak is dat al vanaf 12 jaar. Wil je er toch een rijbewijs hebben, dan is een rondje om het politiebureau genoeg. De politieagent moet "lief" zijn, anders valt hij buiten de sociale gemeenschap en wordt dus "uitgestoten". Bekeuringen bestaan hier amper. Alle motorvoertuigen zijn niet verzekerd. De gemeenschap is 'n zeer sterk sociaal verband. "Een voor allen, allen voor een". De huisdeur gaat niet op slot en je hebt geen privacy. De kleur "geel" om offer-tafels, is de kleur van Shiwa, de god tussen goed en kwaad. Indonesie bestaat uit 13.000 eilanden. Op Bali mag je niemand over z'n hoofd aaien want je hoofd is heilig, omdat dat je centrale centum is. 'n Babyhoofd mag door niemand geaaid worden, want dat kan 'n verkeerden invloed over brengen. Pas na 'n "doopritueel" mag dat wel. Tussen het Boedah en het Hindoeisme is weinig verschil, ze hebben dezelfde goden. De Hindoes activeren meer het bezig zijn van wat het leven inhoud. Vooral door het charisma en reiincarnatie. Crematie is over gaan naar reiincarnatie. Volgens deze gids blijven alle zoons, ook gehuwde, bij de ouders wonen. Als je alleen maar dochters hebt, ben je als ouder niks meer. De enige mogelijkheid is adoptie van 'n familielid. Scheiden mag, vooral bij het niet krijgen van zoons. Ook volgens deze gids, de "1 man = 1 vrouw" -regeling, wordt met handen en voeten geschonden. 2e of 'n 3e vrouw wordt vooral genomen voor het krijgen van zoons. Bij scheiding moet de vrouw het huis uit en krijgt geen enkele ondersteuning. Ze moet voor zichzelf zorgen. Alimentatie en kinderbijslag kennen ze niet. Schoonmaken van huizen is moeilijk. Je moet n.l. eerst offeren dan eten kopen op de Pasar, daarna bereiden, dan gezin en kinderen verzorgen en als er tijd over is (meestal niet) schoonmaken. Pensioenuitkering bestaat niet. Het beste pensioen dat je kunt hebben is het in eigendom hebben van 'n kokospalm en 'n rijstveld, dat brengt n.l. genoeg op om van te leven. I.v.m. een ernstig tekort aan ziekenhuizen hecht men een sterk geloof aan geneeskrachtige kruiden. Bali heeft naast het Hindoeisme een grote r.k.-gemeenschap. Men heeft hier geloofsvrijheid, gemengde huwelijken zijn toegestaan. Meestal geld het geloof van de bruidegom. Maar goed.., vanmorgen woonden we een traditionele Barongdansen met een gamelan-orkest bij. We brengen een bezoek aan een houtsnijwerkatelier, waar alles met de hand gemaakt wordt. Het is 'n opleidingsschool omdat er geen andere beroepsopleiding bestaat. De opleiding duurt 5 jaar. Vervolgens gaan we naar het dorpje Kintamani, waar je de Batur-vulkaan kunt zien, deze is in 1963 uitgebarsten en heeft veel slachtoffers achter gelaten. Aan de voet van de vulkaan is het Batur-meer, aan dat meer ligt het dorpje Trunyan, waar de authetieke bevolking hun doden in de open lucht, op 'n laken met het gezicht naar beneden, laten verrotten (wat 'n verschrikkelijke stank verspreidt). De botten die daarna over zijn, zwerven door het hele dorp. Om deze reden kan dat dorpje niet door toeristen bezocht worden. Terwijl wij in een restaurant aan de overkant van de Batur-vulkaan nuttigen, ontstaat er op die berg een modderlawine. We gaan door naar Tampaksiring waar een tempel staat met heilige bronnen. Er barst een onweersbui los die geen einde schijnt te kennen, de bronnen liepen volgen ons over, overal waren grote plassen waarin je kon "pootje baden" en wij zijn maar weer terug gekeerd. In het hotel hebben we de koffers voor morgen al klaar. Om 13.00 uur worden we opgehaald, dus kunnen we nog even lekker zwemmen.