27-3-2010

27/3
Vandaag is het zaterdag, er zit een lange reis aan te komen. Om 07.15 kwamen kleine busjes ons bij het hotel ophalen. Het was drukkend warm, er zit onweer aan te komen. De koffers zijn de avond tevoren al uit het hotel gehaald en worden per bus vervoerd naar Wonosobo waar wij per trein rond 13.30 uur n.m. aankomen. Om 08.00 vertrokken we dus uit Bandung op weg naar ons hotel in Wonosobo. Langs de spoorbaan van Bandung leven mensen in krotten die enkel nog maar bestaan uit golfplaten voor het dak en muren en eventueel, wat in de meerderheid is, zeildoeken als dak boven je hoofd. De was hangt/ligt overal, knijpers kennen ze niet. Afval en etenswaren, huishoudartikelen voornamelijk teiltjes en pannen, liggen her en der. Men leeft gewoon op de grond als er geen stoeltje is. Als de trein ergens stopte, kwamen kinderen en ouderen uit hun huizen de spoorbaan op, ze hoopten dat ze wat toegestopt zouden krijgen. Kleintjes die nog niet konden lopen werden in draagdoeken gedragen. Ook waren er op elk perron straatverkopers die hun handel aanprijzen. De w.c. is een verhaal apart. Er is 'n pot met deksel. Oke, maar geen doortrekker. Ook geen w.c.-papier. Er staat een grote waterbak met 'n soort lepel/schep, die moet je dan gebruiken om water in de w.c. te gooien, doorspoelen dus. Ernaast hing ook een of andere combi van tuinslang/douche, waarmee je je handen kon afspoelen. Dit alles verdwijnt tussen de rails. Men loopt er gewoon met de slippers/blote voeten overheen. Dus.., zelf w.c.-papier en lotion-doekjes meenemen. De vloer bestond louter uit ribbelplaat met een paar luchtgaatjes en wiebelde zo erg dat je dacht dat je er doorheen kon zakken. Wat zijn wij dan verwend!! Naarmate we hoger gingen, werden de huizen ook beter. Ook het landschap veranderde. We zagen meer dessa's. Gebukte mensen met bamboe-punthoedjes, met blote voeten in de modder zijn bezig met rijst planten. We kregen te horen dat er ratten in de rijstvelden zitten en ontstellend veel vliegen. Ook geen wonder, ik heb met eigen ogen gezien dat men hun behoefte ook tussen de rijst deponeerd. Dat is goede mest! Ook waren er mensen bezig rijst te maaien met 'n handsikkel, weer anderen pakte met 2 handen 'n bosje en sloegen de korrels eruit op 'n doek. Daarna werd de rijst te drogen gelegd door de berg korrels helemaal uit te spreiden, met de voeten of 'n houten hark. Terwijl we zo door midden Java tuffen, wordt er een lunchpakket uitgedeeld met drinken. Broodje hamburger, Pizzabroodje en 'n soort krentenbol waar 'n appeltje in zat, eigenlijk een taartje. pakje drinken. Echt veel trek hebben we niet omdat Sonja elke ochtend rond koffietijd ons op plaatselijke lekkernijen trakteerd. Komen we aan op het station van Kroya, waar het uitstappen een beetje problematisch wordt. Het blijkt dat je nogal lange benen moet hebben om uit de trein te komen. Daar worden we overvallen door de hitte. Gauw doorlopen naar de bus die op ons staat te wachten. Onderweg stoppen we bij een pottenbakkerij-fabriek-winkel. Daar krijgen we 'n rondleiding/uitleg. Onderweg zagen we bij toeval dat er een trouwerij aan de gang was. Wij allemaal 'n stukje terug lopen en ja hoor, Bruidje rijkelijk versiert, Bruidegom keurig in 't pak. Bruidje zat met gesloten ogen en keek niet blij. Uitgehuwelijk zeker. De bevolking op Java is grotendeels moslim. Als we verder rijden, passeren we een rijstveld waar men noestig bezig is met de rijstkorrels eruit slaan. Weer valt het mij op hoe klein/tenger deze mensen zijn. En dan te bedenken dat sommigen met loodzware zakken op hun rug een berg op lopen, ook met bossen (geen bosje) hout of bamboe. Ook hun etenskarretjes of bepakte fietsen duwen ze de berg op. Jemieneetje!!!! Wij hebben ook mensen zien lopen die een lange stok over hun schouder droegen met aan beide uiteinden manden, gevuld met wat van het veld af kwam. Er liepen ook karbouwen/waterbuffels langs de weg. Om 17.00 uur (he, he, eindelijk) komen we na 9 uur reizen bij ons hotel aan. Ik wil niet zeggen dat we in de hel zijn beland, maar dit (wisten we van tevoren) koloniaal hotel heeft GEEN airco op de kamers. Ook het eten is gewoontjes. Wel schoon en vriendelijk. Ach het is maar voor 2 nachtjes. We hebben tot op heden nog geen regen gehad. Toen we daar zo zaten te wachten op onze sleutels, kreeg 1 echtpaar een akelig bericht. Zijn zus was plotseling overleden en moesten terug naar Nederland. Sonja heeft via FOX alles geregeld en ze zijn zondagochtend om 10.00 uur weer vertrokken. De mensen op Oost-Java heten Sudanezen, Midden-Java worden ze Javanen genoemd, men heeft ook hun eigen taal en gewoontes.
Hee Ciska, heb je nog naar de foto met de paarden gekeken? Ze hebben onder hun staart een "poepzak" om de weg niet te bevuilen. Een goed idee voor in Nederland?? Kus, kus, oma.