30-3-2010

30/3
Vanmorgen gingen we weer om 1/2 8 op stap. Om 08.00 uur kwamen we aan bij een Batik-atelier waar ze uitsluitend schilderijen maakten en ook verkochten op zijde of katoen. Elk schilderij is uniek. Er waren meisjes bezig met batikken d.m.v. bijenwas. Op de info-balie waren diverse visitekaartjes geplakt. Hee…, voorop in beeld de stikker van Ursem Bouw. Jola.., ben jij er soms geweest?? Of hebben ze daar hun bouwkennis opgedaan?? Om 09.00 stapten we p.p. in een bekac (fietskarretje). De rit ging door de straatjes, over de markt, door en tussen het verkeer. We kregen nog een buitje, waarbij het regenschermpje naar beneden ging. Onderweg is er nog een betac omgevallen. Iemand van onze groep viel er uit, gelukkig niks ernstig. Bij het paleis van de Sultan aangekomen was het Inmiddels weer droog geworden. De Sultan heeft 1 vrouw en 7 dochters, waarvan er nog 2 ongetrouwd zijn. Voor de troonopvolging moet er 'n zoon zijn. Als die er niet is, volgt een broer hem op. Elk lid van het Sultannaat heeft een eigen Batik-motief, net zoals de Schotten hun eigen familie-ruit hebben. Elke dag van 06.00 uur 'smorgens tot 11.30 uur 'smiddags zitten op een terrasje, onder een afdak, een rij oude wijze mannen te vergaderen en te beraadslagen. Ze mogen zich in die uren niet lopend verplaatsen, alleen zittend of kruipend want ze mochten niet door de Sultan worden gezien. Op hun rug dragen ze een Kriss als teken van waardigheid. Er was ook een leeuwenplaat met slangen wat 'n soort Heiligdom, ogen, mond, oren en neus moest voorstellen, het "waarom" wist de gids niet te vertellen. In de vitrines lagen nog allemaal ere-kruizen van het Kon. huis. Na de 2e wereldoorlog, toen Soekarno aan de macht kwam, werd het Koningschap veranderd in een Sultannaat, waarbij de Sultan vrij grote bevoegdheden hield. O.a. tijdens de regering van Soeharto was de Sultan tevens Vice-President van Indonesie. Om 13.00 uur kwamen we aan bij een Batik-doeken fabriek, de bijenwas wordt daarop gestempeld. Dus vele doeken hebben hetzelfde motief, dus zijn niet uniek. We hebben dit alleen maar gefilmd. We gingen verder naar een leermakerij met een Nederlandse directrice. Daar werden uitsluitend met de hand en zonder machine diverse lederwaren gemaakt. Ondertussen werd het wel eens etenstijd. We gingen weer naar een restaurant voor de zoveelste rijsttafel. De vrouwelijke bediening liep in sarong en een zijde-bloemenkrans in hun haar. Na afloop wilde de bediening met ons op de foto. Om 1/2 3 waren we weer in ons hotel, waar we meteen het zwembad indoken. Vanavond wacht de bus ons om ½ 6 op om naar een Hindoestaanse dans-voorstelling te gaan. Vooaf zijn we voor de 2de keer gaan rijsttafelen. Jawel, we doen dat 2x per dag. Het hele verhaal van de voorstelling kregen we op papier, Kees heeft de hele voorstelling gefilmd. Het was al donker toen we ‘savonds weer met de bus terug gingen. Het viel ons op dat sommige bekac-eigenaren gewoon bij hun karretjes op de grond (op ’n kleedje) lagen te slapen, anderen hingen er in. Die karretjes hebben ook geen verlichting en sommige waren nog onderweg. Ook de eetkarretjes werden, zonder verlichting, voortgeduwd gewoon op de rijweg tussen het verkeer. Bij regen loopt men veelal op blote voeten en degenen die niet in het bezit zijn van een of ander stuk plastic, worden dus helemaal nat. Desondanks blijven ze gewoon doortrappen. Zet je toch wel aan het denken he?