3-4-2010

3/4
Zo, hier zijn we weer. Om 1/2 8 'smorgens weer vertrokken op weg naar Kalibaru. Men noemt zich hier Madurijnen, omdat de meeste bewoners komen van het eilandje Maduro. Volgens de Javanen Zijn ze nogal agressief en hebben een kort lontje.Het 1e stuk ging achter de Bromo langs. Op dat stuk zijn nog drukke smalle wegen, met dorpjes en kampongs. Na het koffie drinken, waarbij Sonja ons weer eens schromelijk verwend heeft met spekkoek, kwamen we in vlak landschap. In dit gebied worden de volgende zaken geteeld: zijderupsen, mango's, wijndruiven (Balineze wijn, deze wijn zou wat zurig zijn), sjalotjes en mandarijnen. Onderweg kwamen we een ossenwagen tegen met 2 witte ossen ervoor. Natuurlijk wilde iedereen foto's maken dus stopte de bus voor deze gelegenheid. We zagen 3-wielerige, gemotoriseerde open vervoerskarretjes, de mensen die daarop zitten zijn de rijstpellers. Deze gaan langs verschillende rijstboertjes, dan doen ze de ongepelde rijst in de techters en dan komt er aan de onderkant de gepelde rijst eruit. Als beloning per 100 kg. gepelde rijst ontvangen de pellers 7 kg. Er komt dus geen geld aan te pas. Ook zie je jonge jongens op hun hurken in de middenberm, handmatig alle onkruid tussen de stenen weghalen. Dit terwijl het verkeer langs hun heen raast. Ook zie je veel oudere mannen, eveneens op hun hurken, ooievaarsgras met een sikkeltje afsnijden. Dit gras bindt men op en maakt het vast achterop hun fiets c.q. bromfiets. We zagen 1 man met een opgerold matras achterop z'n motorfiets en daar bovenop zat 'n kindje. Ook zagen we tot 3x toe een bromfiets voorbij zoefen met een compleet ledikant om de bestuurder heen. Wat we allemaal wel niet gezien hebben is onbeschrijvelijk. Het zijn slimme mensen, kan het niet zus of zo.., dan is het wel zo of zus, kan het niet links of rechts.., dan is het wel rechts of links. Ze weten hun problemen wel op te lossen, ook de vrachtauto's zijn torenhoog beladen. Vele mannen in dit gebied dragen het nationale hoofddeksel n.l. 'n zwart rond dopje, zoals de presidenten van Indonesie dragen. Soms zijn die dopjes ook wit, dan zijn ze in Mekka geweest. Soms staan er stokken met vlaggen midden op de weg, dan moet je langzamer rijden. Bij de vlaggen staan dan jongens/mannen met offerzakjes. Iedere bestuurder die dat wil kan dan geld doneren t.g.v. het in stand houden van de moskee.Degene die het zakje vasthoudt ontvangt 60% van de opbrengst, de rest is voor de moskee. Over de moskee gesproken, deze is weer eens luidruchtig bezig. ook kwamen we veel hoge gebouwen met veel bamboestokken tegen, dit waren tabaksdroogschuren. Ik heb ook 'n foto kunnen maken van een man en vrouw op een motor, waarbij de boodschappen voor en achter vastgebonden waren, en dat de vrouw ook nog een lange bamboestok achter zich mee sleepte over de weg. Ra.., ra.., mag dat zomaar? Ook de papier-ophaaldienst was hoog gestapeld. Er wordt hier wel veel gedaan aan gescheiden afval. Vlak voordat we de bergen ingingen, reden we kilometers lang, langs een irigatiekanaal, het leek net een Hollands landschap. Het kanaal werdt gebruikt als w.c., om de was te doen, alsmede om het land te bevloeien d.m.v. sluisjes. Bij wegopbrekingen en bij gevaarlijke bochten in de bergen, staan vaak diverse figuren van verschillende pluimage, die de chauffeurs van grote voertuigen aanwijzingen geven in de hoop op 'n aalmoes. We zitten nu in Kalibaru, hoog in de bergen en vlakbij de Javazee. Dit is een klein dorpje en het hotel is opgebouwd in 'n natuurpark. Het heeft een schitterende tuin met zwembad en ze hebben er ook een spa. We zitten in 2 gecombineerde 1-kamerwoningkje met badkamer, zonder telefoon, t.v, koelkastje, of airco. Deze bestaat uit een plafond-ventilator. Het is wel grappig om ’n keer mee te maken hoe men op ’n Nederlandse plantage gewoond en gewerkt heeft. Internet is tegen betaling bij de receptie. Het personeel probeert Nederlands te praten. Allemaal prettige Paasdagen gewenst.